با توجه به تشریح انواع سیستم های نگهداری و تبیین مزایا و معایب هر کدام و مقایسه ای که در قسمت قبل انجام شد به این نتیجه میرسیم که با اجراي روش هاي نگهداري و تعميرات پيشگيرانه و پيش نگر و پيش گستر به تنهايي نمي توان حذف نقاط ضعف و ارتقاء کیفیت خروجی سیستم را انتظار داشت. برای نیل به این هدف باید به تعمیرات و نگهداری جهت داد  به عبارت بهتر بایستی تعميرات هر دستگاه داراي روند مشخص و مدوني باشد و همواره از يك روش معين و جهت دار تبعيت نمايد. این سیستم را با نام نگهداری و تعمیرات جهت دارOriented Maintenance   می شناسند که تلفیقی است هوشمندانه و جهت دار از  4 سیستم موجود BM-PVM-PDM-PAM که به عنوان برترین و کارآمد ترین سیستم نگهداری شناخته شده است

براي اجراي نگهداري و تعميرات جهت دار بايستي مراحل خاصي را طي نمود كه اين مراحل بصورت منحصر بفردي با يكديگر در ارتباط مي باشند . مراحل اصلي اين روش عبارتند از :

1- تهيه ساختار و داده هاي دستگاه (تعريف دستگاه )

2- تهيه مدل عملياتي و كاربردي از دستگاه

3- مشخص كردن شرايط مطلوب دستگاه

4- مشخص كردن و شناسايي شرايط واقعي دستگاه

5- مقايسه شرايط مطلوب با واقعي

6- عيب يابي

7- تجزيه و تحليل نقاط ضعف

8- بهينه سازي و حذف نقاط ضعف دستگاه  

اولين قدم جهت اجراي عمليات نگهداري و تعميرات  جهت دار ، تشريح و تعريف ساختار دستگاه و داده هاي آن مي باشد.

مرحله بعدي تهيه مدل عملياتي و كاربردي از دستگاه مي باشد. مدل عملياتي دستگاه نشان‌دهنده ارتباط داخلي بين تمام واحدهاي مورد نياز دستگاه ، جهت انجام يك كار مي باشد. اين مدل نقطه شروعي براي نصب يك سيستم عيب ياب كارآمد بوده و مبنايي براي تعريف شرايط دستگاه و تجزيه و تحليل نقاط ضعف آن مي باشد. ويژگي هاي مورد نياز جهت توصيف شرايط مشخص بايستي در اين مدل تعريف گردد.

در مرحله بعد ، بايستي شرايط مطلوب براساس مدل عملياتي تعريف و شرايط عملياتي مربوط به آن تهيه گردد. براي اين منظور لازم است مشخصات و پارامترهاي معين براي شرايط مختلف دستگاه ، تعريف گردد تا امكان تشخيص بين شرايط مختلف و با جزئياتي كه تعريف مي شود ، ميسر گردد.

پس از تعريف مشخصات مربوط به توصيف شرايط ، مرحله بعدي تعيين مقادير براي هر يك از وضعيت هاي عملياتي دستگاه و كميت هاي مورد نظر مي باشد. در اين مرحله لازم است تلرانس ها مجاز هريك از كميت ها، مشخص و معين گردد. 

در قسمت بعدي جهت شناسايي شرايط واقعي بايستي روش ها و ابزارهاي اندازه گيري مناسب انتخاب گردد. ويژگي ها و مشخصات واقعي از مقادير اندازه گيري شده بدست مي آيند.

جهت ارزيابي وضعيت فعلي دستگاه ، مشخصات و ويژگي هاي واقعي با مقادير و شرايط مطلوب مقايسه مي گردند .

درصورتيكه شرايط غيرمجازي مشخص شود ، مرحله عيب يابي آغاز شده و نوع عيب ، محل آن و علت آن مورد بررسي قرار مي گيرد . به اين ترتيب مي توان عمر باقيمانده قطعه و يا دستگاه را پيش بيني نمود و دستور العمل هايي براي بهره برداري از دستگاه و روش هاي نگهداري و تعمير آن تدوين نمود .

اين داده ها (مقادير واقعي ) و داده هاي قبلي مي توانند روند سلامت و يا خرابي دستگاه را نشان داده و به شناسايي و تجزيه و تحليل نقاط ضعف دستگاه كمك كنند.

هدف از بهينه سازي ، حذف هر گونه نقطه ضعف شناسايي شده مي باشد.به اين ترتيب كارايي دستگاه ، كيفيت محصول دستگاه و قابليت توليد دستگاه بهبود يافته و درضمن هزينه هاي نگهداري نيز كاهش پيدا مي كند .

با اجراي نگهداري و تعميرات جهت دار مي توان به منافع و مزاياي زير نائل گرديد :

1- استفاده از حداكثر عمر مفيد دستگاه

2- افزايش راندمان زماني دستگاه

3- جلوگيري از تعميرات ، باز و بسته كردن بي مورد قطعات دستگاه

4- اجراي برنامه لازم جهت تعميرات

5- افزايش قابليت اطمينان و عملكرد دستگاه

6- كاهش نظارت مستمر بر وضعيت دستگاه بواسطه استفاده از تجهيزات ايمني و همچنين

افزايش ايمني كاربر و محيط

7- افزايش آگاهي و اطمينان از محصول نهايي از لحاظ كمي و كيفي

براي هر دستگاهي كه احتياج به نگهداري و تعميرات  داشته باشد، دستورالعمل عمليات نگهداري و تعميرات جهت دار ، جهت تضمين كارايي قابل اعتماد و مناسب ، مورد نياز مي باشد. روش ياد شده پس از طرح و اجرا بر روي دستگاه بر روي دستگاه مورد نظر ، بايستي بارها مورد اصلاح و بهينه سازي قرار گيرد تا در هر زمان عملكرد نگهداري و تعميرات  بهتر از زمان قبل گردد. تنها دراين حالت است كه روش نگهداري و تعميرات  موفق و كارآوري حاصل مي گردد. 

منبع:سایت پارسی